കഥ / മിനറല്‍ ജീവജലം തരുമോ...

കഥ / എസ്.ശ്രീകുമാര്‍ കരിങ്ങന്നൂര്‍
മിനറല്‍ ജീവജലം തരുമോ...

അഹിതേ...

അങ്ങനെയാണ് ഭംഗി.
വ്രണിതേ, പരാജിതേ, പതിതേ
കുത്തുന്ന നീറ്റത്തിനു മീതെ അങ്ങനെയങ്ങനെ
ചിലപ്പോഴൊക്കെ ഞാന്‍ ഉപ്പുമഴയായിചാറി നിന്നുപോവും.

വയറുവരെ കത്തി വരളുന്നുണ്ടെങ്കിലും,

നാവ്  താണുപോയെങ്കിലും....

ഇവിടെ ഞാനുണ്ട് .
പ്രണയ സ്ഥൈര്യത്തോടെ ..........
ഇത്തിരി മിനറല്‍ ജീവജലം തരുമോ...

നമ്മള്‍ / എസ് ശ്രീകുമാര്‍

നമ്മള്‍ / എസ് ശ്രീകുമാര്‍

 

നമ്മള്‍  ഒരുമിച്ചല്ലേ
രക്തവും പ്രാണനും പോലെ
നീ പ്രാവല്ലേ
നെഞ്ചില്‍ നനഞ്ഞിരിക്കുന്ന കുളിര്‍ന്ന ഒരു പ്രാവ്‌
നമുക്ക് കരയാതിരിക്കാം.
കണ്ണ് തുറന്നു പിടിച്ചു കാണണ്ടേ
ഹൃദയം നിലക്കാത്ത പ്രണയം പറയണ്ടേ
ഒരു വിരല്പ്പാടു പോലുമില്ലാത്ത ഓര്‍മ്മകള്‍ തെളിച്ചു തെളിച്ചു പിന്തിരിഞ്ഞു നടക്കേണ്ടേ.

ഒരിക്കല്‍

കഥ / എസ് ശ്രീകുമാര്‍ 
ഒരിക്കല്‍

ഒന്നിക്കാം .
ഒരിക്കല്‍
ആ നിലാവില്‍
അതേ പുഴമണ്ണില്‍
അതേ കണ്ണീരില്‍
ആ കാഴ്ച
സ്വപ്നങ്ങളുടെ ദൈര്‍ഘ്യം
കുയിലുകള്‍ മടങ്ങിവന്നേക്കും
തൊടിയില്‍ കാശിത്തുമ്പയും
കലമ്പൊട്ടിയും
തൊട്ടാവാടിയും...

കണ്ണില്‍ എന്തോ പോയതാണ് 

കരയില്ല.